بازخوانی سیلی میکونوس  روی صورت اروپا

صفیه رضایی؛ روزنامه‌نگار

۳۰سال قبل، رستوران میکونوس به پاتوقی برای مخالفان ایرانی مقیم آلمان و مکانی مناسب برای پخت‌وپز توطئه‌ای سنگین علیه کشورمان تبدیل شد؛ رستورانی که با قتل مرموز دبیرکل حزب منحله دمکرات کردستان ایران و 3همکار دیگرش به شهرت جهانی رسید، اما این قتل‌ها نتیجه‌ای جز رسوایی برای دولت آلمان و اتحادیه اروپا به‌دنبال نداشت. در ضمیمه رأی دادگاه میکونوس، دولت جمهوری اسلامی ایران درحالی به‌صورت تلویحی متهم به مشارکت در رسوایی میکونوس شد که هیچ سند و مدرک  حقوقی محکمه‌پسندی در اختیار افکار عمومی جهان گذاشته نشد. ماجرا از این قرار بود که 10دقیقه قبل از ساعت ۱۱شب ۲۶شهریور۱۳۷۱ عملیاتی تروریستی در رستوران میکونوس واقع در خیابان راگراستراسه در منطقه ویلمرسدورف برلین در آلمان انجام شد. مهاجمان مسلح با به رگبار بستن رستوران، نشست تعدادی از اعضای حزب منحله دمکرات کردستان ایران را خونین کردند و صادق شرفکندی، دبیرکل وقت حزب و 3نفر دیگر را به قتل رساندند و با این کار بستر توطئه بین‌المللی 5ساله علیه جمهوری اسلامی ایران را به‌وجود آوردند؛ توطئه‌ای که پس از نیم‌دهه بمباران تبلیغاتی سنگین رسانه‌های آمریکایی و اروپایی بدون کوچک‌ترین سند و ادله حقوقی قانع‌کننده و محکمه‌پسندی، نتوانست حیثیت جمهوری اسلامی ایران را لکه‌دار کند و تنها به نشخوارهای سیاسی ختم شد؛ چراکه به‌دنبال این حادثه، دستگاه قضایی آلمان درگیر یکی از جنجالی‌ترین پرونده‌های قضایی تاریخ خود شد. این دادگاه روز پنجشنبه ۲۱فروردین۱۳۷۶ طی حکمی قتل صادق شرفکندی، رهبر حزب منحله دمکرات کردستان ایران و3همکارش را به ایران و دولت جمهوری اسلامی نسبت داد. کاظم دارابی، شهروند ایرانی و عباس رهائل، شهروند لبنانی به‌عنوان 2متهم ردیف اول به حبس ابد و یوسف امین و محمد عطریس دیگر شهروندان لبنانی به ۱۱ و 5سال و 3ماه زندان محکوم شدند و متهم پنجم به‌نام عطاءالله ایاد، تبرئه شد. دادگاه آلمانی پرونده میکونوس در حکم غیردیپلماتیک خود، حجت‌الاسلام علی فلاحیان، وزیر وقت اطلاعات کشورمان را متهم به‌دست داشتن در این توطئه کرد. با صدور رأی سیاسی دادگاه میکونوس، مقامات سیاسی و دیپلماتیک کشورمان اتهامات موهوم دستگاه قضایی آلمان را قویا رد کردند. حجت‌الاسلام اکبر هاشمی‌رفسنجانی، رئیس‌جمهور وقت کشورمان در مصاحبه با مجله اشپیگل آلمان، گفت: «ادعاهای مطرح شده در دادگاه برلین بی‌اساس است. ما با هر نوع تروریسم مخالفیم.» در پی هجمه سیاسی دیپلماتیک و رسانه‌های غرب علیه کشورمان، تظاهرات اعتراضی در شهرهای مختلف کشورمان شکل گرفت. معترضان داخلی اقدامات آمریکا، رژیم صهیونیستی و دستگاه قضایی آلمان را محکوم کردند. در تهران تظاهرات بزرگی مقابل سفارت آلمان در خیابان فردوسی برگزار شد. در تظاهرات بزرگ مشهد نیز هزاران نفر از معترضان رأی دادگاه میکونوس را مردود دانستند و از آن ابراز انزجار کردند. تظاهرکنندگان که خیابان‌های اطراف حرم امام‌رضا(ع) را پر کرده بودند، شعارهایی علیه آمریکا و رژیم صهیونیستی سر دادند و در پلاکاردهایی خواستار عذرخواهی مقامات آلمان از ملت و دولت کشورمان شدند.
موج اتهامات دادگاه آلمان علیه مقامات ارشد کشورمان، با عکس‌العمل شدید مسئولان سیاسی و دیپلماتیک کشورمان توأم شد. پس از اخراج دیپلمات‌های کشورمان از آلمان متقابلا 4دیپلمات آلمانی از ایران اخراج شدند و وزارت خارجه کشورمان با احضار سفیر آلمان در تهران، حکم اخراج این 4دیپلمات را به او ابلاغ کرد. پس از اخراج دیپلمات‌های آلمانی، ۱۲کشور عضو اتحادیه اروپا طی بیانیه‌ای ‌ در همبستگی با دولت آلمان سفرای خود را از ایران فراخواندند و سفرای ایران در این کشورها به ایران برگشتند. رهبر معظم انقلاب در دیدار جمعی از فرماندهان و پرسنل ارتش که در تاریخ ۲۷فروردین۱۳۷۶ برگزار شد، در واکنش به اقدامات دولت آلمان و اتحادیه اروپا گفتند: «... در همین دادگاهی که در آلمان برای قضایای قهوه‌خانه‌ای تشکیل شد، آمدند مسائل را سرهم‌بندی کردند و به خیال خودشان به خیمه‌شب‌بازی‌ پرداختند. این، برای ملت ایران عرصه خیلی خوبی شد و درس خیلی مهمی بود که بفهمند استکبار یعنی چه و دولت‌های مستقل و به‌اصطلاح بزرگ عالم، در دنیا چه کاره‌اند...» ایشان همچنین در دیدار با کارگران و معلمان کشور که در ۱۰اردیبهشت‌ماه۱۳۷۶ برگزار شد، گفتند: «به خیال خودشان، دولت ایران را می‌ترسانند و می‌گویند ما گفت‌وگوهای انتقادی را قطع می‌کنیم. به درک که قطع می‌کنید. اگر انتقادی هست، ما از شما انتقاد داریم.»
همچنین ایشان فرمودند: «... ما قضیه را بزرگوارانه، با سکوت برگزار کردیم و گذراندیم، اما حقیقت قضیه که جایی نمی‌رود. همه اروپا با هم همدست شدند تا سر قضیه دادگاه میکونوس که بنده گفته بودم «چون در این قضیه، آلمان اینگونه رفتار کرده است و سفرا رفتند، اگر سفرای دیگر می‌خواهند بیایند، بیایند، ولی سفیر آلمان، باید بعداً بیاید. حق ندارد با آنها برگردد.» این حرف را از بین ببرند، که سفیر آلمان، اگر شده با یک نفر دیگر با هم بیاید. دولت و ملت ایران ایستادند...»
بعد از اعلام مواضع قاطعانه جمهوری اسلامی ایران از سوی مقام معظم رهبری، رهبران کشورهای اروپایی در تصمیم خود تجدیدنظر و سفرای خود را بعد از 7ماه یکی بعد از دیگری روانه تهران کردند. فرودگاه مهرآباد روز جمعه ۲۳آبان۱۳۷۶ به محلی دیدنی برای بازگشت سفیران عبوس و ناراحت کشورهای اتحادیه اروپا به تهران بدل شد. رسانه‌های غرب بازگشت سفرای اروپایی به ایران را «بزرگ‌ترین شکست غرب» توصیف کردند. رادیو دولتی لندن در گزارشی، بازگشت سفیران اروپایی به تهران را پیروزی ایران عنوان کرد. رادیو رژیم صهیونیستی نیز اعتراف کرد که بازگشت سفیر آلمان بعد از بقیه سفرا، نشانه به کرسی نشستن خواسته‌های جمهوری اسلامی است.
رهبر انقلاب اسلامی ۱۴سال بعد در تاریخ ۱۶مرداد۱۳۹۰ با یادآوری شکست حقارت‌بار غرب در ماجرای میکونوس متذکر شدند: «سر قضیه‌ قهوه‌خانه‌ میکونوس دادگاه تشکیل دادند، مسئولین درجه‌ یک کشور را در آن دادگاه متهم کردند. دولت‌های اروپایی با آنها همدست شدند، همه‌شان سفرای خود را از تهران فراخوان کردند؛ اینها که یادمان نرفته است. خواستند سیلی بزنند البته سیلی سخت‌تری خوردند. از همین حسینیه - اشاره به مواضع قاطعانه خودشان در سال۱۳۷۶ - آنچنان سیلی‌ای خوردند که بعد تا مدت‌ها دنبال علاجش بودند.»